Poniżej przekazujemy wiadomość, otrzymaną od Klubu Przyrodników (www.kp.org.pl):
„Komitet Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO na sesji w Katarze, 23
czerwca 2014 r., na wspólny wniosek Polski i Białorosi, zmodyfikował wpis
dotyczący Puszczy Białowieskiej na listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości.
Na liście została ujęta obecnie cała Puszcza, jako transgraniczny
polsko-białoruski obiekt. Wcześniej, na listę światowego dziedzictwa
ludzkości wpisano w 1979 r. polski Białowieski Park Narodowy, a w 1992 r.
rozszerzono wpis na park narodowy po stronie białoruskiej, czyli w praktyce
na całą białoruską cześć Puszczy. Obecnie w granice obiekutu Światowego
Dziedzictwa Ludzkości włączana jest pozaparkowa część Puszczy po polskiej
stronie.
Lista Światowego Dziedzictwa Ludzkości funkcjonuje na podstawie Konwencji o
Ochronie Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego, ratyfikowanej
jak dotąd przez 191 państw świata. W Polsce jest 14 obiektów światowego
dziedzictwa, w większości kulturowych: obóz koncentracyjny
Auschwitz-Birkenau, zamek w Malborku, Hala Stulecia we Wrocławiu, Kościoły
Pokoju w Jaworze i Świdnicy, Stare Miasto w Krakowie, Starówka w Warszawie,
Stare Miasto w Zamościu, Średniowieczne Miasto Toruń, Park Mużakowski,
miasteczko Kalwaria Zebrzydowiska, Kopalnie Soli w Wieliczce i Bochni,
Drewniane Kościoły Południowej Małopolski, Drewniane Cerkwie Karpackie w
Polsce i na Ukrainie, a staramy się także o wpis; Kanału Augustwoskiego,
Gdańska, przełomu Dunajca i dawnej kopalni srebra w Tarnowskich Górach wraz
z historycznym systemem odwadniającym. Na Białorusi są 4 obiekty, w
większości kulturowe: pałac Radziwiłów w Nieświeżu, zamek Radziwiłłów w
Mirze i zabytek geodezji – Południk Struvego. W obu krajach Puszcza
Białowieska jest, jak dotąd, jedynym obiektem przyrodniczym na listach obu
państw.
W decyzji Komitetu podkreślono znaczenie Puszczy dla zachowania ekosystemów
leśnych, ale także nieleśnych (łąk w dolinach rzecznych), populacji wilka i
rysia jako elementów pełnego łańcucha troficznego, bogactwo martwego drewna
i związanej z nim różnorodności biologicznej, znaczenie Puszczy dla ocrony
gatunków, w tym żubra. W uzasadnieniu decycji uznano Puszczę za generalnie
zarządzaną obecnie w sposób gwarantujący ochronę jej wartości, akcentując
aktualne plany urządzenia lasu po stronie polskiej.
Komitet wytknął jednak kilka niedociągnięć: zobowiązał Polskę do pilnego,
nie później niż do 1 października 2014 r., ustanowienia planu ochrony dla
Białowieskiego Parku Narodowego, a także do ustanowienia Komitetu
Sterującego zapewniającego współpracę w ochronie Puszczy między Białowieskim
Parkiem Narodowym a Lasami Państwowymi. Polska i Białoruś zostały
zobowiązane do ustanowienia i zapewnienia sprawnego funkcjonowania
międzynarodowego Komitetu Sterującego, jak również do opracowania i
ustanowienia zintegrowanego planu zarządzania całą Puszczą, w szczególności
w zakresie ochrony lasów i mokradeł oraz poprawy spójności ekologicznej, w
tym zredukowania istniejącej sieci dróg leśnych i pasów przeciwpożarowych. W
przedstawionej Komitetowi ocenie, wykonanej przez IUCN, zwrócono uwagę także
na konieczność monitorowania oddziaływania ogrodzenia granicznego na walory
przyrodnicze obiektu.
Więcej informacji, w tym treść decyzji, na http://whc.unesco.org/„.
