Andrzej Grzywacz

Andrzej Grzywacz urodził się w 1943 r. w Toruniu. Szkołę podstawową i Liceum Ogólnokształcące im. T. Kościuszki ukończył w rodzinnym mieście. W 1966 r. uzyskał w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie dyplom magistra inżyniera leśnictwa. W latach 1966-1969 pracował w terenowej administracji Lasów Państwowych w Nadleśnictwie Smolniki i Olek. Od 1969 r. aż do przejścia na emeryturę w 2013 r. pracował na Wydziale Leśnym SGGW. W 1972 r. został doktorem nauk leśnych, w 1979 doktorem habilitowanym, a w 1988 uzyskał tytuł profesora. Na macierzystej uczelni był prodziekanem i dziekanem Wydziału Leśnego, a w latach 1984-1990 prorektorem ds. dydaktyki i wychowania. W latach 1980-2012 był kierownikiem pracowni, a następnie Zakładu Mikologii i Fitopatologii Leśnej (którego utworzenia był inicjatorem). W 1998 r. został członkiem korespondentem, a w 2007 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. W PAN pełnił funkcję wiceprzewodniczącego i przewodniczącego Wydziału Nauk Rolniczych, Leśnych i Weterynaryjnych, był także członkiem Kolegium i Prezydium PAN. Jest członkiem Warszawskiego Towarzystwa Naukowego oraz Komisji Nauk Rolniczych PAU w Krakowie. Był i jest przewodniczącym lub członkiem wielu rad naukowych instytutów, rad redakcyjnych i programowych czasopism, rad parków narodowych i Leśnych Kompleksów Promocyjnych, różnych rad, komisji i komitetów w organizacji nauki oraz z zakresu leśnictwa i ochrony przyrody. Jest aktywnym członkiem kilku towarzystw naukowych, w tym w latach 1997-2018 był przewodniczącym Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Leśnego. W latach 1992-1993 był głównym konserwatorem przyrody – wiceministrem ochrony środowiska.

Na dorobek publikacyjny prof. Grzywacza składa się ponad 500 pozycji, w tym: oryginalne prace naukowe opublikowane w prestiżowych krajowych i zagranicznych czasopismach, monografie naukowe i rozdziały w monografiach, 20 książek, 34 redakcje naukowe książek i materiałów z sympozjów naukowych, prace przeglądowe, artykuły z konferencji i sympozjów, publikacje popularno-naukowe oraz artykuły w leśnej i przyrodniczej prasie branżowej. Badania naukowe były prowadzone w zakresie fitopatologii, mykologii, ochrony lasu oraz leśnictwa, w tym między innymi dotyczyły wpływu przemysłowych zanieczyszczeń powietrza na grzyby chorobotwórcze drzew leśnych, grzybów patogenicznych drzew (zgorzel siewek, holenderska choroba wiązów, szkocka osutka daglezji, choroby buków i olsz, zespołu stresu przesadzenia drzew w starszym wieku i inne), grzybów porażających rodzime i introdukowane drzewa iglaste, grzybów rozkładających drewno użytkowe i zabytkowe, grzybów powodujących choroby drzew pomnikowych, gatunkowej ochrony grzybów, użytkowania grzybów leśnych, kontrolowanej mykoryzacji sadzonek drzew w szkółkach leśnych, gatunkowej różnorodności biologicznej grzybów w ekosystemach leśnych. Część publikacji dotyczy także szeroko rozumianej problematyki leśnej, nauk leśnych, historii leśnictwa, ochrony przyrody i edukacji przyrodniczo-leśnej społeczeństwa. Wśród książek popularno-naukowych wydanych w wysokich nakładach są m in.: Grzyby i las (1988 i 1990), Grzyby chronione (1989), Wiem, co zbieram w lesie (2003, wspólnie z P. Staniszewskim), a także rozdziały w książkach związane z rolą i znaczeniem grzybów w lasach: Poznajemy las (1995), Las Twoim bogactwem (2000), Żywot lasu (2009), Las tętniący życiem (2010), Drzewa – pomniki przyrody (2013, wspólnie z J. Pietrzak).

Prof. A. Grzywacz był promotorem 14 rozpraw doktorskich oraz opiekunem naukowym ok. 400 prac magisterskich i inżynierskich. Brał udział w bardzo licznych audycjach radiowych i telewizyjnych, w tym również o grzybach i grzybobraniu. Za działalność naukową uzyskiwał nagrody ministra nauki, ministra środowiska, PAN, rektora SGGW. Posiada wyróżnienia resortowe i towarzystw naukowych oraz odznaczenia państwowe, w tym Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2013). Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu (2008), Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie (2014) i Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu (2017).

Warszawa, 22 listopada 2020 r. Dr hab. inż. Andrzej Szczepkowski